North by Northwest, opening credits door Saul Bass

De begincredits van North by Northwest (Alfred Hitchcock, 1959) laten een aangepaste versie zien van het logo van MGM. De leeuw wordt getoond tegen een emerald groene achtergrond. Deze kleur is speciaal voor de credit aangepast. Een DVD release uit 2001 laat echter een moderne versie van een Warner logo te zien [1].



De groene achtergrond blijft hetzelfde in het volgende deel waar donkere lijnen (uit het noorden en richting het westen) het beeld binnen vloeien en elkaar kruisen en op deze manier een ‘grit’vormen.
Ook is de richting van de lijnen enigsinds overeenstemming met de titel van de film. Later wordt in het font waarin de titel wordt getoond een zelfde soort grapje uitgehaald, north heeft een pijl naar het noorden en west een pijl naar het westen.






Op dit grit worden de namen van acteurs getoond. De muziek is spannend en heeft een up-tempo dit werkt in combinatie met de lijnen en de bewegende namen tot een dymanisch geheel. Je krijgt het gevoel dat de film een bepaalde ‘richting’ op gaat en zich niet op een plaats af zal gaan spelen. Zo worden verwachtingen bij de toeschouwers gewekt.



Het grit blijkt echter niet de abstracte vorm die het op het eerste gezicht lijkt, het zijn de lijnen van een wolkenkrabber.



Dit is het gebouw waar de hoofdpersoon werkt. Op een gegeven moment gaan de lijnen met de groene achtergrond dan ook over in het spiegelende oppervlak van het gebouw. Door de weerspiegeling is de verkeersdrukte van de straat eronder goed te zien (vooral de gele taxi's vallen op, deze geven ook aan waar we ons bevinden).



In de tekst van Stanizek worden begincredits getypeerd als zijnde een overgang tussen niet film en film [2]. De overgang tussen getekende lijnen en echt (diegetisch) beeld markeert deze overgang.Hoewel de credits zich zelf niet in de diegetische ruimte bevinden behoort het beeld daar vanaf dit moment wel toe.



In het laatste gedeelte van de credits is de drukte op straat te zien, nu echter vanaf een ander niveau. De camera bevindt zich nu op de grond en het betreft hier geen spiegeling meer maar een beeld van de grote mensenmassa's die zich door de straten van New York bewegen. Zij zijn echter nog net zo anoniem als de taxi's in het voorgaande gedeelte.





Deze ananonimiteit komt echter plots tot een einde wanneer de naam van de regisseur in beeld komt en hij net hierna zelf de bus mist. Het trucje van de cameo appearance van Hitch wordt hier dus al vroeg in de film toegepast. Met zijn optreden zijn de credits ten einde en begint de daadwerkelijke film.



Ondanks het feit dat de credits nog nauwelijks onderdeel zijn van het narratief geven ze toch informatie over hetgeen gaat volgen. Verder zijn vooral de slimme visuele 'grapjes' van belang. Dit is een sterk middel bij het prikkelen van de toeschouwer. De ontwerper, Saul Bass, maakte hier vaker gebruik van. Zo zijn de lijnen en de pijlen misschien wel te vergelijken met de spiraal figuren in de credits van Vertigo. Ook het rithme en de dymaniek van deze credits zijn belangrijk, vooral in samenhang met de muziek. Dit zorgt er samen voor dat de toeschouwer reeds bij de credits geboeid raakt.

[1] Grainge, Paul, 2004, p.352
[2]Stanizek, Georg Reading the Title Sequence

Bibliografie:
Paul Grainge, “Branding Hollywood: studio logos and the aesthetics of memory and hype”, in: Screen 2004 45(4):344-362
Georg Stanitzek, "Reading the Title Sequence (Vorspann, Générique)," in: Cinema Journal 48,4 (Summer 2009), S. 44-58

Lukte niet om een filmpje te embedden maar via de volgende link zijn de credits ook te zien:

East/west (Anastasia)

Uit de verschillende posters die op de site www.movieposterdb.com te vinden zijn, heb ik de poster van de film East-West gekozen die duidelijk uit drie diverse delen bestaat.
Het eerste deel biedt de kritische opmerkingen die met de film zelf en met een actrice die daarin gespeeld heeft (Catherine Deneuve), te maken hebben. Deze opmerkingen creëren verwachtingen bij de toeschouwer, die bijvoorbeeld begint te veronderstellen, dat de film over een bepaalde periode uit de geschiedenis gaat en dat die periode misschien in verband met de naoorlogse tijd staat. (Het laatste wordt duidelijk aan de hand van de kritische opmerkingen die met Catheriene Deneuve te maken hebben).
Het tweede deel van de poster laat drie verschillende scènes uit East-West zien. In twee van deze scènes is de actrice Sandrine Bonnaire aanwezig. Er moet worden opgemerkt dat in het eerste beeld de personage van deze Franse actrice mooi en elegant gekleed is, terwijl in het derde beeld zij een eenvoudig oud jurkje draagt. Bovendien is Sandrine Bonnaire met twee verschillende mannen in deze scènes aanwezig is. Bij de toeschouwer die de bovengenoemde film nooit heeft gezien, kan de vergelijking van deze beelden vragen oproepen. Omdat ik het verhaal van East-West heel goed ken, kan in zonder moeite de conclusie trekken dat de eerste en de derde scènes die op de poster staan, twee verschillende realiteiten presenteren. Namelijk, de realiteit van Frankrijk en de realiteit van de naoorlogse Sovjet Unie. Visueel worden deze twee realiteiten van elkaar gescheiden op de poster door de aanwezigheid van het beeld van Catheriene Deneuve. Deze geniale Franse actrice speelt een belangrijke rol in de ontwikkeling van het verhaal van East-West. Maar er moet worden opgemerkt dat de personage van deze actrice alleen aan het eind van de film verschijnt. Daarom ben ik overtuigd dat het gebruiken van het beeld van een scène, waarin Catheriene Deneuve aanwezig is, kan worden beschouwd als een pure reclamestunt. Deze reclamestunt is bedoeld voor het verkopen van de film met behulp van de grote ster.
Het derde deel van de poster is het meest ingewikkeld. Het bevat verschillende feiten die de toeschouwer moeten overtuigen om naar de film te gaan kijken. Hier kunnen we bijvoorbeeld denken aan de opsomming van de nominaties die ontzettend belangrijk voor de status van de film zijn of aan de namen van de acteurs die in de film hebben gespeeld. Er moet worden opgemerkt dat in vergelijking met het formaat van letters, waarmee de nominaties geschreven zijn, het formaat van letters, waarmee de namen van de acteurs geschreven zijn, kleiner is. Dat kan als een andere reclamestunt worden gezien: in het geval van East-West is het belangrijker de status van de film aan het publiek te presenteren dan de acteurs die niet echt beroemd kunnen zijn voor de toeschouwers van landen, waarin de film wordt gedraaid. Onder de belangrijke namen van acteurs staan de naam van de film zelf en die van de regisseur (Regis Wargnier). Om sterkere indruk te creëren wordt nog in de poster vermeld dat Regis Wargnier de regisseur van de beroemde film Indochine was die the Academy Award heeft gekregen. Aan de hand van deze informatie wort de status van East-West nog hoger.
Het laatste belangrijke element dat in het derde deel van de poster aanwezig is, is een symbool van Moskou, de Pokrovkathedraal. In de werkelijkheid heeft deze kathedraal ontzettend veel felle kleuren, terwijl in de poster hij absoluut rood is. Naar mijn mening moet het beeld van dit symbool van Moskou in verband met de drie scènes die op de poster aanwezig zijn, en de opmerkingen van een criticus worden beschouwd. De Pokrovkathedraal geeft een hint aan de toeschouwer: het verhaal van de film speelt zicht af in naoorlogse Sovjet Unie. Bovendien creëert het beeld van het Russische symbool in de combinatie met de scènes, waarin de Franse actrices aanwezig zijn, bepaalde verwachtingen. Bijvoorbeeld, de toeschouwer kan verwachten dat in de film de confrontatie van de twee verschillende culturen wordt gepresenteerd.
Ten slotte wil ik opmerken dat de poster van de film East-West als best tragisch kan worden gezien. Tragische elementen van de poster worden niet alleen via kleur gecreëerd maar ook via uiterlijk van de personages, via hun “facial expession” en via omgeving.

Dury John, Pham Annika, Watson John, The Film Marketing Handbook (London: Media Business School, 1993), pp. 127-142.

Steiner Wendy, Pictorial Narrativity, in: : Ryan, Marie- Laure ( ed ) Narrative across Media: the Language of Storytelling. University of Nebrasca Press , 2004. p. 145-177.

This hair for hire (Birthe)

Afb. 1 Amerikaanse poster voor 'This Gun for Hire' (Frank Tuttle, 1942)

This Hair for Hire
Veel narratieve filmposters laten een ‘verhaal’ zien door het tonen van verschillende ‘momenten’ uit de film. Deze worden onder of naast elkaar gepresenteerd . Deze poster voor ‘This Gun for Hire’ vormt daarop geen uitzondering: naast elkaar worden drie ´momenten´ uit de film getoond(afb. 1). In elk fragment zien we actrice Veronica Lake. Zij is te herkennen aan haar weelderige haardos (die dezelfde kleur heeft als de letters op de poster), haar ‘signature look’ . Op ieder fragment is zij te zien met (een) andere man(nen), waardoor de nadruk komt te liggen op haar relaties met deze mannen. Dat de film een grimmige ´noir´ is komt zo minder duidelijk naar voren in deze narratieve sequentie.



Afb. 2 Veronica Lake en Robert Preston

In het verhaal speelt Lake een goochelaresje dat het liefje is van een politie agent . Op de poster zijn zij samen afgebeeld op een manier die niet in de film voorkomt maar wel verdacht veel lijkt op een publiciteitsfoto van het paar (afb. 2)

De agent is op zoek naar een crimineel. Deze wordt ook gezocht door een huurmoordenaar aan wie de crimineel onbruikbaar geld heeft gegeven. Lake komt de huurmoordenaar (Allan Ladd) tegen. Hij redt/ontvoerd haar en er ontstaat een romance (man in tweede 'moment'). De scene zoals te zien op de poster komt niet letterlijk voor in de film maar Ladd heeft Lake bijvoorbeeld wel een keer opgetild maar lang niet op zo´n dramatische manier als op de poster .

Het laatste 'moment' laat Lake tussen de crimineel en Ladd in staat. Ook deze scene komt niet als zodanig in de film voor. De afbeeldingen op de poster laten wel momenten zien die lijken op momenten uit de film maar de outfits en precieze posities van acteurs tot elkaar komen niet overeen. De drie momenten op de poster zijn vrije interpretaties van dingen die in de film gebeuren en relaties tussen personages. Op een poster komt dit beter over dan echte 'screen captures' of stills. Als je ze als zodanig beschouwd staan ze in chronologische volgorde. De nadruk ligt op het drama en minder op de actie. Ook de ster, Lake, komt centraal te staan in deze poster. Op vallend is dat haar haar van alle kanten te zien is (dit lijkt op glamour foto´s van haar). Op andere posters wordt het hoofd en haar van Lake een nog veel grotere rol toebedeeld (afb. 3).


Afb. 3 Poster voor''This Gun for Hire' (Frank Tuttle, 1942)


Bronnen:

-Steiner, Wendy, Pictorial Narrativity, in: : Ryan, Marie- Laure ( ed ) Narrative across Media: the Language of Storytelling. University of Nebrasca Press , 2004. p. 145-177

-IMDB, Veronica Lake, http://www.imdb.com/name/nm0000043/, (10-04-11)

-THIS GUN FOR HIRE, Frank Tuttle, Universal, 1942, dvd